από ΦΒ: Καταφύγιο

· 6 ώρες · 

Και το όνομα αυτού "Ουρανια"..Το όνομα της μάνας που δεν αξιώθηκε ν αναστηθεί από εγγόνα. Γι αυτό κι εκείνη το ασήμωσε με μηχανή καινούργια θυσιάζοντας ολόκληρη τη σοδειά του ελαιώνα.

Το "Ουρανία" ήταν το πάρεργο μαθητευόμενου καραβομαραγκού που είχε τ όνειρο του πλοιοκτήτη. Μόνος του κι ολομόναχος το σκάρωσε. όχι σαν Οδυσσέας που αναζητούσε μιαν Ιθάκη. Ούτε σαν ναυαγός που πάλευε να ξεφύγει από ερημονήσι. Σαν πολυμήχανος λέω εγώ που με τα δυο του χέρια έδωσε σάρκα και οστά στην εμπειρική τέχνη που σπούδαζε στον ταρσανά του Γιαλού.

Τούτο το καϊκι ταξίδεψε σαν εμπορικό φτάνοντας κι ως τη Μυτιλήνη με δυο άτομα πλήρωμα. Κουβάλησε λάδι και κρασί και πυρήνα για το εργοστάσιο του Κεντούρη στη δεκαετία του 50 κι ύστερα πέρασε σε χέρια Καλαμπαχτασώτικα Ξαναβαφτίστηκε με όνομα σερνικό τούτη τη φορά κι αγιασμένο. Το Αγιος Ισίδωρος πλέον μετασκευάστηκε και με την κοιλιά γεμάτη πάγκους δούλεψε σαν θαλασσινό ταξί εκτελώντας το δρομολόγιο απ το καρνάγιο του Αη Σίδερη ως το λιμάνι του Καρλοβάσου συντομεύοντας από δρόμο πελαγινό την οδοιπορική Οδύσσεια των πιο απομακρυσμένων χωριών της Σάμου. Ύστερα ξανάγινε Μαραθοκαμπίτικο, μετασκευάστηκε ξανά σε εμπορικό για να καταλήξει αργότερα στα χέρια Ελβετών και να χρησιμοποιείται πλέον σαν σκάφος αναψυχής....

Ιστορία απλή, γεμάτη όμως περιπέτεια για νάχουμε κι εμείς να λέμε....

Αφήγηση Νίτσα Κιάσσου