Ο καραβομαραγκός Μαστρομιχάλης Χατζηνικολάου

Του Μανώλη Δημελλά από το huffingtonpost.gr

«Το 1964 χτύπησε η πόρτα του σπιτιού μου, ήταν ο Γιάννης Πατέρας, ο μεγάλος εφοπλιστής από το Λονδίνο, ήξερε όλη την ιστορία μου, με πήγε λοιπόν στο Μιραμάρε, μου έκανε τραπέζι για να με γνωρίσει από κοντά. Κι εγώ πάνω στο φαγητό δεν έχασα την ευκαιρία, του μίλησα ανοιχτά: κ. Πατέρα τα βλέπεις αυτά που έχω καμωμένα, όλα τα έκαμα από σένα, δούλευα και με πλήρωνες σωστά και στην ώρα μου!

Εκείνος για μια στιγμή στάθηκε απορημένος, ύστερα με κοίταξε και ψέλλισε: Πρώτη φορά με ευχαριστούν, σχεδόν όλοι μας καταριούνται! Μα αν δεν κάνει ο επιχειρηματίας βαπόρια εγώ που θα δουλέψω;»

Παιδί της θάλασσας ο μαστρομιχάλης, ότι κι αν έκανε είχε κάτι από την γλυκιά αλμύρα της! Με το δημοτικό σχολειό, αυτό ήταν όλο κι όλο για γράμματα, ξεκίνησε με βοηθό το σκεπαρνάκι του και ένα Θεϊκό ταλέντο, για να κατακτήσει τον κόσμο. Μπορούσε να σχεδιάζει μέσα στο μυαλό του μικρά και μεγάλα σκάφη κι έπειτα να τους δίνει υπόσταση, πότε με το χαϊδεμα και πότε με το πελέκημα των ξύλων κι εκείνα μόλις έπεφταν στο νερό θαρρείς πως έπαιρναν μια βαθιά ανάσα, ζωντάνευαν, αυτές είναι οι αληθινές γοργόνες!

Ναυτικός, κινηματογραφιστής,  εφοπλιστής!
Σα τη καραβομαραγκοσύνη δεν υπάρχει τίποτα, σε μια στιγμή κι αφού είχε χορτάσει από ξεκινήματα, τα άφησε όλα πίσω και ξαναγύρισε στις λατρεμένες ξύλινες κορούλες του!
Βέρος Συμιακός, γεννημένος προπολεμικά, στις 9 Γενάρη 1926, τότε που οι σφραγίδες στα χαρτιά και στα πασαπόρτια, ήταν γραμμένες στα ιταλικά και μονάχα στη ψυχή του νησιώτη χωρούσε η έρημη πατρίδα, η ταλαίπωρη Ελλάδα. Ο γονιός του κρατούσε από σπουδαία φαμίλια, ήταν ο πιο γραμματιζούμενος εκείνη την εποχή της Σύμης και την ημέρα που γεννήθηκε ο Μιχαλάκης του, το τρίτο παιδί από τα οκτώ που έσπειρε το ζευγάρι, γινόταν γραμματέας του Πανορμίτη, του μεγάλου, ξακουστού και θαυματουργού μοναστηριού του νησιού.

Από νωρίς, ήταν δεν ήταν 10 χρονών, βρέθηκε κι ο Μιχαλάκης να ψέλνει, να τακτοποιεί κεριά και να φροντίζει το μοναστήρι, μάλιστα είχε το δικό του κελάκι! Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για κείνον τον πιτσιρικά, ήταν Νοέμβρης του ’38, όταν άκουσε τη φωνή του ο Αντώνης, ο κυραμαριός Ξίξας, ο πρωτοψάλτης της Σύμης και δίχως να χάσει χρόνο, πρότεινε στον πατέρα του να τον πάρει δίπλα του, να του διδάξει βυζαντινή μουσική, γιατί όπως έλεγε, ετούτος ο μικρός είχε φωνή, είχε γερό ταλέντο.

Όμως αυτός ο δάσκαλος έκανε κι άλλη μια δουλειά, ήταν καραβομαραγκός, έτσι θα του έδειχνε κι αυτή τη τέχνη. Τότε πήγαν περίπατο τα όνειρα για ράσα, που μάλλον έκανε μονάχα ο πατέρας του Μιχαλάκη, το 12χρονο παιδί μόλις έβγαινε από το μοναστήρι και έμπαινε στη ψυχή του ξύλου, ρίζωνε στο είναι των καραβιών!

Δεν πέρασε χρόνος κι ο πιτσιρίκος βρέθηκε στο μαραγκούδικο κάποιου άλλου μάστορα, του Χάσκα Μαλαξούδη, αυτός όμως ήταν τόσο σφιχτός με τα χρήματα που ο μικρός δεν άντεξε κι έτρεξε στον πιο γνωστό και σπουδαίο καραβομαραγκό της Σύμης, στον Ψαρρό. Όμως εκείνος είχε τη φήμη ότι έριχνε καμιά ξυλιά στους μαθητές του, έτσι για να μάθουν καλύτερα την τέχνη!

Συνέχεια στην πηγή:

https://www.aegeanews.gr/news/en-dodekaniso/111203/karavomaragkos-mastromichalis-chatzinikolaou/?fbclid=IwAR0HZZgoY8dJlqHBWhUCavK6kZ98LwWla0uy1AcjoH83kEO5o-oig-f9qZw