Νικολαος Βλαβιανος‎ προς τζιμης ευθυμιου 5 Σεπτεμβρίου 2018

Έργο ζωής... των φίλων και των μελών του σύλλογου για τη διάσωση και διατήρηση της ναυπηγηκής και ναυτικής κληρονομιάς «Πρωτέας» Ετσι οπως αυτή είναι διεθνώς αποδεκτή...

Ο Νικολαος Βλαβιανος πρόσθεσε 744 φωτογραφίες και 11 βίντεο από 6 Ιουνίου 2013 στο άλμπουμ Το όνομα αυτού I/Σ Μέδων Πλειόνη!!! από το χρήστη Δημοσθένης Δόγκας και 3 ακόμη.6 Ιουνίου 2013 · 

Ετυμολογία

Ρίζα: μεδέων. Μετοχή ενεστώτος (εξ ού θέματος και το μέδω = φροντίζω, προστατεύω, βασιλεύω). Ο βασιλεύων.
Ρίζα: μέδομαι. (...) Καταγίνομαι, ασχολούμαι, μελετώ,σκέπτομαι.

Ρίζα: μέδων ο,. Μετοχή του μέδω ουσιαστικοποιηθείσα. Αρχηγός, βασιλεύς.

Εξ ου και Μέδουσα.

Πλειόνη-Είναι η μητέρα των Πλειάδων.'Ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος.Το όνομα της σημαίνει "ΠΛΕΩ".Έτσι η Πλειόνη γίνεται η "Βασίλισσα που Πλέει" και οι κόρες της "Αυτές που Πλέουν"-Πλειάδες...

Είναι για μας μια αληθινά μεγάλη και ιστορική ευθύνη. Έχοντας αυτά κατά νου ξεκινήσαμε την Ναυπήγηση σκάφους με ιστιοφορία σακολέβας από σχέδιο του 1835 με άκρως παραδοσιακές μεθόδους και πρακτικές στην παραμικρή λεπτομέρεια. Η ναυπήγηση της θα γίνει για πρώτη φορά μετά από περίπου 80 χρόνια . Το σκάφος αυτό χρησιμοποιούσαν κυρίως οι πειρατές και οι κοντραμπατζήδες του Αιγαίου και θεωρείται ένας από τους ποιο γρήγορους τύπους σκαφών. Η εθελοντική εργασία και απόκτηση εμπειρίας στην ναυπήγηση και το αρμάτωμα είναι καλοδεχούμενη.

ΤΣΕΡΝΙΚΙ ΜΕ ΑΡΜΑΤΩΣΙΑ ΣΑΚΟΛΕΒΑΣ

Mια νέα, πειραματική, ανακατασκευή. Ένα Αιγαιοπελαγίτικο σκαρί, Τσερνίκι ή Σακολέβα όπως έτσι συχνά αποκαλούν αυτό το τύπο σε διάφορα μέρη σύμφωνα με τον εξαρτισμό ή τα ιστία του.

Η Σακολέβα ως όρος αναφέρεται κυρίως στον εξαρτισμό του σκάφους, (ένα τετράγωνο πανί το οποίο είναι αναρτημένο (απλωμένο), σε μια διαγώνιο αντένα σε ένα μικρό κατάρτι, όπως η «Greek Sakkoleva-1835», από τα σχέδια του ναύαρχου Paris. Ο οποίος αναφέρεται στον συγκεκριμένο τύπο σκάφους, γάστρα και εξαρτισμό). Η λέξη "Σακολεφεα" χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα είδος πανιού που εμφανίζεται για πρώτη φορά σε βυζαντινά κείμενα του 12ου αιώνα προέρχεται, ετυμολογικά από το "σάγο" (μανδύας) και «λαιφος» (φούστα). Οι πρώτες παραστάσεις εξαρτισμού σακολέβων, έχουν βρεθεί σε επιτύμβιες στήλες και ανάγλυφα πλοίων από τον 1ο έως τον 3ο αιώνα στην Ιταλία και την Ελλάδα. Από τότε, η λέξη έχει εμφανιστεί σε διάφορες παραλλαγές, όπως σακολέβα - σακολέβα – σακολέφη -τσακολέβα κ.λπ.

Η μελέτη ο σχεδιασμός και η κατασκευή ολοκληρώνεται από τον Νικόλα Βλαβιανό (ο ίδιος έχει κατασκευάσει και αριθμό χαρακτηριστικών τύπων παραδοσιακών ιστιοφόρων πλοίων του αρχιπελάγους) με τις οδηγίες και την εποπτεία του, με την ομάδα ναυδόμων (καραβομαραγκών)

Η νέα κατασκευή του "Τσερνικιού με άβακα" αρματωμένο σακολέβα με τρίγκο, γάμπια και ματζάνα είναι ένα μοναδικό και πιλοτικό έργο. Αυτά τα σκάφη ήταν εξαιρετικά γρήγορα και μπορούσαν να χειριστούν εύκολα στις απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες και τις γρήγορες αλλαγές του ανέμου στο Αιγαίο.

Μετέφεραν μικρά φορτία και χρησιμοποιούνταν κυρίως για λαθρεμπόριο ή από κουρσάρους για πειρατεία. Αργότερα χρησιμοποιήθηκαν στη σπογγαλιεία, πολύ σπάνια δε και στην αλιεία. Αυτό το είδος των πλοίων, μεταξύ άλλων, χάνεται στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα τσερνίκια είχαν μήκος από 9m έως 19m, αλλά συνήθως 12-14m. Η γάστρα ήταν συχνά και οξύπρυμνη.

Σήμερα χτίζουμε ξανά αυτόν τον σχεδόν εξαφανισμένο τύπο σκάφους με μήκος ισάλου γραμμής 10,79m, διατηρώντας την αναλογία διαστάσεων της παλιάς βαθιάς γάστρας, χωρίς κινητήρα. Η βοηθητική πρόωση, θα είναι με 4 κουπιά ή με 2 ντιζελοκινητήρες 25BHP

Η κατασκευή σχεδιάστηκε, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της παραδοσιακής ναυπηγικής και της ναυτικής μόδας του 19ου αιώνα στο ελληνικό αρχιπέλαγος.

Η χρήση των κατάλληλων τύπων των γηγενής Ελληνικής ξυλείας, ειδικά για κάθε τμήμα ήταν μια πρόκληση και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε έλαβε δε γιγαντιαίες διαστάσεις όταν συμφωνήσαμε να ακολουθήσουμε με μεγάλη ακρίβεια τις οδηγίες του Θεόφραστου (σύντροφος και συνεχιστής του έργου του Αριστοτέλη) στα βιβλία του Περὶ φυτών ἱστορίας (Enquiry into plans ή Historia Plantarum) σχετικά με το είδος ξυλείας που χρησιμοποιείται, πώς υλοτομείται, αστρολογικές παρατηρήσεις και τις κατευθυντήριες γραμμές για το πότε κόβεται, πώς προ-επεξεργάζεται και την προετοιμασία για ναυπηγική χρήση.

Σήμερα, η δασοκομία στην Ελλάδα είναι πολύ φτωχή και ωραία δέντρα παράνομα και αυθαίρετα κόβονται για θέρμανση ή καίγονται σε μεγάλες πυρκαγιές. Υπάρχουν βέβαια πολλά εναπομείναντα δάση, αλλά είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν εύκολα τα κατάλληλα δέντρα. Ωστόσο βρήκαμε δέντρα σύμφωνα με τις παραπάνω οδηγίες, αλλά ήταν διάσπαρτα σε διάφορα δάση, σε απομονωμένες και απομακρυσμένες περιοχές χωρίς οδική πρόσβαση. Η γραφειοκρατική διαδικασία είναι τρομερά δύσκολη στο να πάρει κάποιος άδεια για να κόψει ένα συγκεκριμένο δέντρο, το οποίο να ταιριάζει σύμφωνα με τις καμπύλες και το μέγεθος που εμείς χρειαζόμαστε. Τέλος πάντων όταν εντοπίζαμε Το Δέντρο πριν το ρίξουμε κάνουμε μια σπονδή στο πνεύμα του δέντρου, και φυτεύουμε πάντα δίπλα στα κομμένα δένδρα, δύο νέα δενδρύλλια από τον σπόρο του δέντρου ή από παραφυάδα του. Με μουλάρια πολλές φορές με τραβούσαμε τους κορμούς, ανοίγοντας σύρτες προς την θάλασσα ή σε κάποιο κοντινό δασικό δρόμο.

Για την ναυπήγηση του σκάφους χρησιμοποιούμε, όπως και παραδοσιακά τους ακόλουθους τύπους ξυλείας.
• Σωτρόπι, παρασωτρόπι: Πεύκη (Pinus brutia).

• Καρίνα, ακράπι, σκορπιούς και γεμίσματα ποδοστήματος: Ευκάλυπτο (Eucalyptus sideroxylon) σπάνιο είδος στην Ελλάδα, και Κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens).

• Σκαρμοί, έδρες νομέων: Φτελιά (Ulmus glabra),

• Μαντάλια: Φράξος (Fraxinus ornus), Μαντάλια πλώρα πρίμα: Τραχεία Πεύκη (Pinus brutia)

• Στείρα, ποδόσταμο: Μουριά (Morus nigra).

• Τρυπητά, κουρζέτο: Δρύς (Quercus Αιγίλοπας)

• Κουπαστή, άβακας (Παπαδιά): Καρυδιά (Juglans regia).

• Στραγαλιές, λούροι: Κυπαρίσσι και Πεύκο

• Σανίδες πετσώματος εξάλων: Ρόμπολο (Pinus heldreichii),

• Σανίδες πετσώματος υφάλων: Κυπαρίσσι

• Εσωτερικές ενισχύσεις: Acacia ή μαύρη χαρουπιά (Robinia pseudoacacia).

• Αντενοκάταρτα: Κυπαρίσσι και Ερυθρελάτη (Picea abies)

• Όλα τα μέρη στερεώνονται μεταξύ τους με ξύλινες καβίλιες Δρυός (Quercus coccifera), όπως επίσης και το σανίδωμα.

Το σκάφος κατασκευάζεται και θα αρματωθεί με σεβασμό στην παραδοσιακή ναυπηγική τέχνη και ναυτική παράδοση. Κατασκευάζεται με αυστηρές προδιαγραφές από την καρίνα μέχρι την το γραντολόγημα του ιστίου και το πατρονάρισμα των ξαρτιών.

Η ναυπήγηση γίνεται ως επί το πλείστον με τα παραδοσιακά εργαλεία.

Στην κατασκευαστική του πορεία έχουμε και την αναγκαία ευγενική βοήθεια που μας παρέχουν τα σύγχρονα, ποιο αποτελεσματικά και απαραίτητα ηλεκτρικά εργαλεία.

Η απόδειξη για όλη αυτή την προσπάθεια θα είναι όταν το σκάφος με πανιά (χωρίς κινητήρα) θα διαπλεύσει και πάλι το Ελληνικό αρχιπέλαγος, φτάνοντας μέχρι τη Μαύρη θάλασσα και τις ακτές της βόρειας Αφρικής, όπου συνήθως έπλεαν αυτά τα σκάφη, αν και υπάρχουν αναφορές ότι έφτασαν και μέχρι την Γαλλία και την Ισπανία. Κάτι που θα προσπαθήσουμε και εμείς. Όλοι εμείς στο ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΝΑΥΠΗΓΙΚΗΣ & ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ 'ΠΡΩΤΕΑΣ" είμαστε φανατικοί οπαδοί της παράδοσης των προγόνων μας σε όλο τον συνδυασμό.

Ο αρχιμάστορας Γιώργος Λιβανός εργάζεται από την ηλικία των Δεκατριών χρόνων σε ταρσανάδες και καρνάγια καταγόμενος από οικογένεια αλιέων, μαζί με πολλούς φίλους και εθελοντές του Συλλόγου μας βάζουν ένα χέρι βοηθείας χωρίς να υπολογίζουν το κάματο. Ο Νικόλας Βλαβιανός έχει την ευαισθησία, το σεβασμό και το πάθος για την τέχνη των παραδοσιακών τεχνών και του σχεδιασμού από τον πατέρα του αρχιτέκτονα Αντώνη Ν. Βλαβιανό, την ξυλουργική από τον Αμοργιανό παππού του, Νικόλα Α Βλαβιανός, και τη ναυτοσύνη από τον προπάππο του καπετάν Βασίλη Δάβη. Τα πρώτα του ναυτικά μαθήματα έγιναν στη μικρή ιστιοφόρα κωπήλατη βάρκα για ψάρεμα, από τον άλλο παππού τον Βασίλειο Χαλδαίο από την Αίγινα. Ήταν ένας σκληρός μα και καλόψυχος μπουζουξής και ναυτικός...( Όταν άκουγε, τον παραμικρό παφλασμό του κουπιού, ήταν δυνατόν να ξεσηκώσει όλων των αγίων τα καντήλια και την γαλήνη τους… όταν του πέρναγε… Έλεγε χαρακτηριστικά: <Όποιος άγιος δεν άκουσε το όνομά του, να σηκώσει το χέρι του>.
Ο Νικόλας πέρασε τις γνώσεις του στον γιο και τον εγγονό του, θέλοντας εναγωνίως να συνεχιστεί και να διασωθεί η αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ της παραδοσιακής ναυπηγικής και της ναυτοσύνης.